Prédikanir 2020 – 2022

Prédikun Auðar Eir í Neskirkju í 30 ára afmælismessu Kvennakirkjunnar.

Við erum búnar að fara yfir söguna.  Hún heldur áfram og hvað skyldi bíða okkar?  

Það  hefur margt breyst í heiminum á 30 árum og líka hjá okkur.  En sumt er eins í verlöldinni og líka hjá okkur.  Við höldum áfram að vera margar.  Við höldum áfram að tilheyra hver annarri af því að við tilheyrum Guði.  Við  biðjum hver fyrir annarri,  bjóðum hver annarri í messu og samverustundir.  Við höldum áfram að lesa Biblíuna og syngja og tala saman og finna að vinátta okkar gefur okkur öryggi og gleði með öðru fólki.  

 Við höldum áfram að  tilheyra menningunni í kringum okkur,  margvíslegri góðri menningu sem á rætur í  styrk og gleði kristinnar trúar .   Eitthvað í i menningunni er farið að fara aðra vegi og  kærir sig minna og minna um kristna trú og meira og meira um ræktina og hollustuna, jóga og hugleiðslu og hópana og  listina, allt eftir þeim hugmyndum að það sé einmitt í þessu sem við finnum það besta í sjálfum okkur.

Það er margt í þessum sem styrkir okkur og gleður.    En ég býst ekki við að neinar okkar hafi nokkuð af þessu sem grundvöll lífsins.  Við höfum auðvitað allar okkar eigin hugmyndir um þetta eins og allt annað.   Við ráðum allar hvað við hugsum, segjum við.  Við hugsum allar það sem við viljum.   En við  vitum um leið og við segjum það að það gerum við reyndar ekki alveg.  Við hugsum meira og minna það sem berst að okkur.   Við sjáum af sögu aldanna að það var alltaf svona.  Það komu alltaf bylgjur nýrra hugmynda sem mótuðu nýjar kynslóðir.  Með vondum og góðum hugmyndum.   

Kvennaguðfræðin […]

Seltjarnarneskirkja 13. nóvember 2022

Séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir

Saga kvöldsins er um sálmasönginn í húsi Guðs og úti í grænu grasinu.  Það var einu sinni þegar fólk Guðs var búið að búa í nokkur hundruð ár í landinu sínu að vondur kóngur að austan kom og tók þau höndum, eyðilagði musterið og múrana kringum Jerúsalem og flutti þau langt í burtu þar sem hann átti heima,  Þau sátu við fljótið og grétu og seinna sungu þau sálminn sem við heyrðum áðan:  Við Babýlonsfljót sátum við og grétum.  Hvernig áttum við að syngja Guði ljóð í öðru landi?  Næsti kafli Biblíunnar er um það þegar Guð leiddi þau aftur heim.  Til að gera langa sögu stutta þá byggðu þau aftur upp musterið og múrana og þegar það var búið var haldin undursamleg hátíð.  Það er tekið fram að hún var ekki bara fyrir mennina heldur líka fyrir konurnar og börnin.  Og tveir miklir kórar komu syngjandi sitt úr hvorri áttinni og gengu upp á múrana og mættust þar og sungu.   

Þriðju kaflinn er um Jesúm sem söng með fólkinu sínu.  Í síðustu kvöldmáltíðinni lauk kann máltíðinni með að syngja lofsönginn áður en hann gekk út í Getsemane og var hadtekin og krossfestur.  

Hann stofnaði kirkjuna og hún breiddist út með miklum hraða og fólkið kom saman í söfnuðunum sínum og söng sálma.  Þau átti heila sálmabók, Davíðssálmana í Gamla testmentinu.  Syngið saman, syngið sálmana sem styrkja ykkur og blessa í yndislegri trú ykkar á Jesúm frelsara ykkar.  Það stendur aftur og aftur i bréfunum sem söfnuðirnir fengu frá. postulunum., konunum og mönnunum sem sífellt heimsóttu söfnuðina og skrifuðu þeim bréf.  Syngið sálma, skrifuðu þau,  syngið sálma til að styrkja og gleðja trú ykkar.

Þetta stendur í Postulalsögunni sem við […]

Auður Eir Vilhjálmsdóttir.
Predikun í messu Kvennakirkjunnar í Hallgrímskirkju
sunnudagskvöldið 11. september 2022

Við ætlum að tala um heilagan anda í kvöld.  Af því að við byrjum á morgun að lesa Postulasöguna í mánudagstímunum okkar og hún er öll um heilagan anda.  Hún byrjar á því að segja frá því þegar niðurbrotið fólk Jesú beið í Jerúsalem eftir því að hann segði þeim hvað þau ættu að gera.  Hann hafði sagt þeim að bíða.  Ég skal segja ykkur hvað þið eigið að gera.

Hann sagði þeim það.  Þið skuluð fara og segja öllum sem þið hittið að ég elski þau og hafi skapað þau og þau eigi í mér allt sem þau þrá í rauninni.  Líka þótt þau geri sér ekki grein fyrir því.  Þau fóru og það varð alveg eins og hann hafði sagt.   Þau byrjuðu  í Jerúsalem  en fóru svo til annarra borga og til útlanda, handviss um að heilagur andi leiddi þau.

Hvað segjum við?  Hvað segjum við um heilagan anda í okkar eigin lífi?  

Við segjum að heilagur andi leiði okkur líka og við heyrum hann tala við okkur.  

Hvernig heyrum við hann tala?  Við höfum sagt hver annarri frá því.  Ein okkar sagði að hún heyrði hvernig Guð hlustaði á bænir hennar og hvernig hún fyndi gleði og frið af því að vita það.  Og líka þegar það sem ég bið um verður ekki.  Líka þegar djúp sorgin fyllir hjarta mitt og söknuðurinn umlykur mig.  Líka þá heyri ég Guð tala við mig.  Hún segir mér að allt sé í  sinni hendi þótt ég skilji það ekki.

Elsku vinkonur, er það er dásamlegt að heyra vinkonu okkar segja þetta?  Að hún viti að Guð sé hjá sér þótt hún hafi ekki svarað bænum hennar eins […]

Það er ein spurning sem við spyrjum sjálfar okkur núna.  Finnst þér þú berjast?

Þetta er nefnilega baráttudagur sjálfra okkar og hluti af baráttudögum allra kvenna heimsins.
Frelsi okkar kostaði mikla baráttu.  Við ætlum bara að minnast á einn þáttinn núna.  Við stöndum á Bríetartorgi sem heitir eftir Bríeti Bjarnhéðinsdóttur.  Hún bjó um tíma hérna í gula húsinu hinu megin við götuna.  Þá bjó Hannes Hafstein líka þar og hann hvatti hana til að láta til sín taka í kvenréttindum.

 Og seinna bjó hún með manni sínum Valdimar Ásmundssyni ritstjóra innar í götunni í Þingholtsstræti 18, beint á mólti húsi okkar en það er búið að rífa númer 18.  Þar  stofnaði Bríet Kvenréttindafélagið árið 1907 með 14 öðrum konum.   Ein af þeim var amma mín, Þórunn K. P, í okkar húsi númer 17.  Hún bjó uppi og niðri erum við í sama anda hinna góðu baráttiu.

Þær börðust.  Þær börðust fyrir kosningarétti og fyrir stöðu giftra kvenna, fyrir menntun kvenna og fyrir verkakonum.  Styrkur þeirra var að þær komu allar frá heimilum þar sem sífellt var rætt um stjórnmál, þær voru í Reykjavíkurfjölskyldum sem þekktust og mátu hver aðra og þær áttu vináttu sín á milli, kunnu að skipuleggja og tala saman og vinna saman og treystu hver annarri.   Þær voru hugrakkar og einstakar. 

Og þá kemur spurningin aftur:  Finnst þér þú berjast?  Þegar við byrjuðum lýstum við starfinu með ýmsum orðum sem sýna góða baráttu okkar, messur, námskeið, bænastundir , söngæfingar, örþing, hugmyndatorg, sálgæsla, bókasafn, bókaútgáfa, ferðalög, erlent samstarf.

Við gerðum þetta allt og gerum það enn.  Við berjumst.  Tímar breytast og við berjumst öðru vísi en áður.  Færri koma og við breytum göngulaginu eftir því og kunnum eins og ekkert sé að breyta um takt.  Það er […]

Prédikun sr. Döllu Þórðardóttur prófasts í aðventuguðþjónustu Kvennakirkjunnar í Grensáskirkju.

Segja má að aðallega megi skipta fólki í tvo hópa.  Annars vegar eru þau, sem hafa kraft til að halda áfram veginn, þrátt fyrir áföll. Við segjum stundum að sumt fólk þurfi að þola meira en sinn skammt af missi og vonbrigðum, og við skiljum ekki hvernig það getur farið á fætur, stundað vinnu, hlegið og sýnt öðrum samúð. 

Svo er nefnilega önnur tegund af fólki, sem er síkvartandi; þessi tegund fólks er að kikna undan álaginu. Þessum persónum finnst að þær beri mesta ábyrgð í vinnunni og að þær séu alltaf beðnar um stærstu og þyngstu verkefnin. 

Hvað veldur því að fyrir þessu fólki er lífið byrði en fyrir hinu, sem fyrr var talað um, þá er lífið gott? 

Í jólaprédikun veltir presturinn Rudi Popp í Strassborg þessu fyrir sér, en ég hlusta oft á hann á netinu. 

Auðvitað er fólk misjafnlega saman sett og hefur erft ýmist veikleika eða styrk. 

Svo skipta tengsl og traust miklu máli. Börn sem eiga traust samband við foreldra eignast oft það sem kalla má sveigjanleika, en það er hæfni til að komast í gegnum sorgir og mótlæti. 

Þegar við lesum um vegferð Jesú í Jóhannesarguðspjalli, komumst við ekki hjá því að finna til með honum, hvað hann þurfti að líða, en jafnframt finnum við þennan sveigjanleika, hann ekki bara afbar lífið, hann naut þess.  Þarna er engin dramtík, engin sorg, hann fagnar lífi sínu. 

Skýringin?  Jú, í frásögn Jóhannesar er það kjarni lífs Jesú að hann er sendur af föðurnum. 

Jesús á traust samband við Guð.  Þeirra samband er okkur fyrirmynd. 

Jesús fékk það verkefni að koma hingað til jarðar sem eitt af okkur og að hverfa aftur til Guðs. 

Guð var viðstaddur á þennan hátt.  Þannig er […]

Predikun sr. Auðar Eir í guðþjónustu Kvennakirkjunnar í Hallgrímskirkju sunnudagskvöldið 19. september 2021

Er það ekki stórkostlegt að hittast eftir þessa löngu fjarveru?  Og eins og alltaf svo gaman að sjá hvernig við komum ein af annarri í messuna og verðum glaðari og glaðari þegar við komum ein eftir aðra og  fleiri og fleiri.  Í kvöld erum við að tala um nýjustu bókina okkar Göngum í hús Guðs.  Guðþjónustan okkar.

Við skulum tala um kafla í inngangsorðunum með nokkrum spurningum sem komu frá alheimshreyfingum innan lútersku kirkjunnar.  Það var fyrir löngu, fyrir 40 árum  en spurningarnar og svörin eru enn efst á blaði hjá okkur.

Þar er spurt:  Hvers vegna komum við?  

Hvað segir þú?  

Þau segja að við komum til að íhuga hjálp Guðs sem við finnum í Ritningunni.

Og sjáum í  nærveru Guðs og máttarverkum í hversdeginum.  

Við hittumst til að tala við Guð um dýpsta ótta okkar og gleði okkar og vonir.  

Og finna gæsku Guðs í lífi okkar og lífi safnaðarins.  

Og þakka Guði ást hennar í Jesú Kristi og bera boðskapinn áfram.  

Það er yndislegt að fá að vera í þessum hópi og með svo fjölmörgu fólki um alla veröldina.  Sumar okkar muna þegar það var sagt að fólk væri bara í kirkjunni í tómu meiningarleysi og kannski væri betra að kirkjan væri hópur sem meinti i alvöru það sem hann segði.

Kannski.  Hvort sem það er betra eða verra erum við nú í alheimskirkju sem er miklu minni en fyrir hálfri öld.  Það breytir engu fyrir okkur.  Við eigum núna eins og þá þessa undursamlegu gjöf að vera vinkonur Guðs.  Eða kannski kirkjan sé ekkert minni núna.  Af því að þótt Vesturlönd afneiti kristinni trú taka Austurlöndin henni fagnandi og flykkjast til hennar.  

Svörin […]

Prédikun Huldu Hrannar M. Helgadóttur í Neskirkju 27. september 2020 í Guðsþjónustu Kvennakirkjunnar.

Róm 3:23, Matt.5:48, Jóh.3:7,

Náð sé með yður og friður frá Guði.

Stundum skilur maður ekkert í Biblíunni. Og er það enginn furða því þar er talað m.a. um liðna atburði sem eru um leið sístæðir og inn í annan samtíma, og notuð voru þrjú tungumál til að skrifa hana.  Það eru margir staðir í Biblíunni sem ég hef ekki skilið í gegnum árin en síðan hefur maður komist til vits og þroska,  kynnt sér menningararfleifðir, rýnt í guðfræði og þá sérstaklega kvennaguðfræði og textarnir hafa lokist upp.

Svo var farið um textana í Rómverjabréfinu og Matteusarguðspjalli.  Annars vegar eru það orð Páls og hins vegar orð Jesú.  Þessir textar virðast vera á ská og skjön.  Annas vegar segir Páll að allir hafi syndgað og skorti Guðs dýrð og hins vegar segir Jesú okkur að vera fullkomin.  Alveg frá ég var barn hef ég ekki skilið samhengi þessi texta að fullu svo nú ákvað ég að gefa mér tíma til rýna betur í þá og horfða þá sérstakleg til orða Jesú.  Ég hef aldrei getað gleypt það hrátt að Jesús hafi ýjað að fullkomnunaráráttu.

Þegar ég fór að skoða orð Jesú nánar þá kom auðvitað annað í ljós.  Engin fullkomunarárátta.  Það er þannig mál með vexti að Nýja textamentið er þýtt úr grísku.  Og Jesú talaði arameisku sem var tungumálið m.a. í Ísrael (Abraham var frá Armeníu).  Orðið sem þýtt er fullkomin merkir svipað á grísku og arameisku, að vera þroskuð eða heil.  Við eigum að þroskast og vaxa og verða heilar.  Svo kemur þetta með föðurinn.  Jesús notaði ekki orðið faðir heldur orð á arameisku sem getur merkt foreldri eða skapari (stofnandi) og er kynlaust orð.  […]

Ræða á 19. júní við Kjarvalsstaði – Sr. Auður Eir Vilhjálmsdóttir

Smásaga í upphafi:  Ég sat í hádegisverði í miðbænum með vinkonum mínum og konur sátu við öll hin borðin en eitt var laust.  Þá kom tignarleg kona og settist þar, ég vissi að hún var íslensk og nýlega gift útlendum manni í hárri stöðu við alþjóðafyrirtæki.  Allar konurnar við öll borðin risu á fætur og fóru til hennar.  Allar nema ég auðvitað sem þekkti hana ekki.  En sagan er um það að ég fylltist undarlegum tilfinningum sem ég veit ekki hverjar voru, kannski varð ég einmana, kannski fannst mér lífsstíll þeirra ógna mér eða kannski fannst mér eitthvað annað.  Sagan búin og geymd til að segja meira um á eftir.

Ég ætla að tala um tilfinningar.  Ekki almennt og ekki um fólk úti í heimi eða úti í bæ.  Bara okkar.  Og biðja þig elskulegast að halda þessa predikun með mér.   Mér finnst við verða að halda ræðuna saman  um þetta merkilega viðfangsefni, tilfinningar sjálfra okkar.

Fólk er að tala um kvíðann.  Ert þú kvíðin?  Stundum hugsa ég.  Eins og ég líka og líklega allar hinar.  Svona rétt umyrðalaust ætla ég stinga upp á öðru heiti um kvíðann.  Hvað finnst þér um að kalla hann lífsótta? 

Þá er hann einfaldlega óttinn við lífið, alla vega og óútreiknanlegt lífið.  Þessi kvíði hefur alltaf verið til og fólk skrifaði mikið um hann í Biblíunni.  Það gerist alltaf svo margt sem ætti ekki að gerast.  Skyldi ekki sagan sem ég sagði fyrst vera hluti af honum?  Er hann ekki líka ótti við ýmsa smávægilega atburði sem gerast aftur og aftur í daglegu lífi okkar?  Finnst þér betra fyrir þig að gera þér einhverja grein fyrir tilfinningunum um lífið?  Finnst þér það?  Skyldi það vera að ef við gerum okkur grein fyrir smáa óttanum getum við heldur skár ráðið við mikla óttann?  Hugsum um það meðan […]

Týnd drakma Lk.15:8-10

Predikun í Kvennakirkjunni Neskirkju 16.02.20

Afmæli Kvennakirkjunnar 27 ára

Bæn:  Elsku Guð þakka þér fyrir gleði þína og ást.  Gefðu okkur hugrekki og trú á þig og hjálp þína.  Endurnýjaðu okkur.  Amen.

Náð sé með ykkur og friður frá Guði.

Hvað vitum við og hvað ekki?  Hvað hefur okkur verið sagt og hvað ekki?

Þegar við skoðum Biblíuna þá lesum við sögur í G.t. af hetjum, kvenhetjum eins og Rut, Ester, Debóru og Júdit.  En á tímum N.t. þegar Jesús gengur um stræti og torg er þeim ekki til að dreif.  Við lesturinn, sjáum við sveiflur eftir tímabilum í afstöðunni til kvenna og réttinda þeirra eins og t.d. í Dómarabókinni.

Ef við skoðum Lúkasarguðspjall sérstaklega sem er 24 kaflar,  þá eru hvorki meira né minna en 27 sögur þar sem Jesús segir sögur sem tala annars vegar til karla og hins vegar til kvenna.  Einn af þessum textum var lesinn hér áðan um týndu drökmuna.  Á undan henni fór lík saga um karlinn sem fann týnda sauðinn.  Þeirri sögu hefur verið haldið meira á lofti en sögunni um drökmuna.  Já Jesús talaði bæði til kvenna og karla með því að taka dæmi úr reynsluheimi beggja kynja og líkja Guði við bæði kynin.

Og ef við bregðum fyrir okkur nútíma viðskiptafræðilegu málfari þá markaðsetti Jesú fagnaðarerindið bæði fyrir konur sem karla.  Er ekki dásamlegt að heyra þetta?  Og er ekki stórundarlegt í þessu ljósi að einhverjum hafi dottið í hug að draga í efa jafnréttið í guðspjöllunum og spyrja sig þeirra fáránlegu spurningar hvort konur hafi verið í lærisveinahópi Jesú?  Er það nú líklegt að Jesús hafi verið að taka dæmi úr reynsluheimi kvenna fyrir karlana?  Nei ég held að það segi sig sjálf að hann hafi verið að tala við  […]