Dagleg trú

Þetta er framhaldskafli um Samson.  Þið þekkið ef til vill söguna af Samson.  Hana að finna í 13. -16 . kafla í Dómarabókinni.

Hann kom í þennan heim til þess að gegna ákveðnu hlutverki; honum var í upphafi plantað í góða jörð og hann átti að bera ríkulegan ávöxt. En það fór á annan veg.  Hann átti að byrja á því að frelsa landa sína undan yfirráðum Filista, útlendinga, sem okuðu þjóðina. Og þess vegna er það i senn dapulegt og hlálegt að um hann var sagt: “Hann var dómari í Ísrael á dögum Filista. “Tímabil hans sem leiðtoga var merkt einmitt því sem hafði átt að verða hans helsta verk. Honum var ætlað að verða hetja.  Engill tilkynnti móður hans að frá fæðingu mætti aldrei skerða hár hans, hann var frátekinn. Samson hafði ofurkrafta og taldi sjálfur, og ef til vill var það rétt, að þeir tengdust lokkaflóðinu og að ef hárið yrði klippt yrði hann linur sem aðrir menn, eins og það er orðað.   Og hvað skyldi nú framhaldið verða?

Bestu kveðjur,  Dalla Þórðardóttir

Áður en við byrjum að á því að henda, geyma og hafa fremst spekúlerum við í hlutunum. Horfum yfir, spáum í hlutina, tökum ákvarðanir gerum áætlun.

Í garði okkar eigin huga eru hæðir og hólar, lautir og lægðir. Hæðirnar má nota til að taka sprett, hlaupa upp og horfa yfir. Hafa yfirsýn og sjá hvernig gengur, hvað grær og dafnar og hvar óræktin er, hvað er visið og vanrækt. Við getum líka horft yfir girðinguna, hvernig, hvaða hugmyndir eru notaðar í öðrum görðum og hvernig vöxturinn er þar, handan við girðinguna.

Lautirnar má nota til að komast í var, vera í skjóli, hvíla sig og hugsa málið, skoða hugsanir sínar, vega og meta og taka ákvörðun. Taka ákvörðun miðað við það sem við sjáum frá hólnum, það sem við sjáum í huga okkar, miðað við tækifærin hverju sinni, hvað tilheyrir möguleikum okkar.

Bestu kveðjur,  Sigrún Gunnarsdóttir

Við þurfum að hafa sjálfar okkur á hreinu til að vera leiðtogar okkar.  Það er svo undursalegt að við getum ráðið við okkur og yfir okkur.  Af því að Guð gefur okkur máttinn til þess.

Til að hafa sjálfar okkur á hreinu þurfum við að læra að fyrirgefa mistökin.  Okkar mistök og mistök annarra.  Fyrirgefningin er ein af undirstöðum lífsins.  Hún er gjöf Guðs til okkar og við þurfum ekki að gera neitt nema taka á móti henni.  Trúirðu því?  Það er alveg óhætt því það er alveg satt.  Guð sagði það.

Hvað finnst þér þú þurfa að fyrirgefa þér?  Hvað vildirðu biðja annað fólk að fyrirgefa þér?

Hvað finnst þér þú þurfa að fyrirgefa öðrum?  Það þarf smátíma til að hugsa um þetta.

Úr bók Kvennakirkjunnar: Vertu leiðtogi í þínu eigin lífi.  Með blíðum kveðjum,  Auður Eir

Kraftarnir sem Samson hafði  voru úr öllu hófi; eitt sinn sleit hann ljón til dauðs og reif það eins og menn slíta sundur hafurkið, eins og það er orðað, drap fjölda manns með asnakjálka og braut af sér fjötra eins og ekkert væri og hélt rakleiðis úr borginni, gekk á borgarhliðin og braut þau og bar á herðum sér sem fis þegar hann arkaði til fjalls. En orðstír gat hann sér engan og hvorki lauk né hóf það verk sem hann var fæddur til.

Höldum nú aðeins áfram með þessa miklu spenusögu um hetjuna miklu.   Hún er um leið er dapurleg og ljót. Samson virðist hafa verið hinn vörpulegasti maður og mikill kvennaljómi. Ástarsamband hans við Dalílu er enn þekkt og frægt og t.d. söng Tom Jones um það vinsælt dægurlag. Ég man og við, sem erum á þessum aldri, þegar það ómaði í óskalagaþáttunum. Meira bráðum.

Með bestu kveðjum,  Dalla Þórðardóttir

Séra Auður Eir hefur búið til vísu um tilfæringar og tiltektir. Hún mælir með því að taka öðru hvoru til í okkar eigin lífi, sortera og færa til. Vísan er svona: Henda – geyma og hafa fremst.

Hún segir að við getum ákveðið hvernig við lítum á hlutina í lífi okkar, við stýrum hvaða hugsanir við höfum næst okkur, hverjar við viljum færa til, hverjar við ætlum að geyma, hverjar við viljum jafnvel henda. Og hvað við viljum hafa fremst, til að sjá það vel og njóta þess sem okkur þykir mest til um, njóta þess sem nærir okkur og gleður. Oftast er tiltekt í sambandi við hugsanir, sambönd, verkefni eða hluti. Auður talar um tiltektina miðað við tiltekt í skáp en má ég stinga upp á því að við notum þessa vísu líka þegar við hugsum um líf okkar eins og garð, garð okkar eigin huga.

Með bestu kveðjum, Sigrún Gunnarsdóttir

Áður en lagt er af stað í ferðalag þarf að huga að ferðatöskunni.Margt er þar í boði, ofurlétt taska, örugg taska, níðsterk. Er nauðsyn að leggja í umhugsun og kostnað þessa vegna? Víst er þénugt að eiga tösku sem er ekki eins og allar hinar með fallegu gíraffamunstri, t.d. Maður er miklu fljótari að sjá svona tösku á bandinu en ef maður á eina af þessum ótal svörtu. Gleðin getur verið skammvinn og fallega taskan kemur furðulöskuð úr fyrstu ferð eftir harkaleg áflog við allar hinar. En er þá ekki svarið að eiga sterka tösku, úr hörðu efni sem stendur af sér pústra? Augu þeirra  sem eru í slíkum hugleiðingum  beinast líklega að Samsonitetöskunni. Hún er sterk.

Hún hlýtur að draga nafn sitt af manni, sem við hét Samson, hann var sterkur og hann var heldur ekki eins og aðrir menn.  Ég segir ykkur af Samson í framhaldssögu í pistlum sem birtast smátt og smátt.   Fylgist með frá byrjun.  Þetta er nefnilega spennusaga.

Bestu kveðjur,  Dalla Þórðardóttir

Á sprengidaginn fór ég í strætó og tvær framhaldsskólastelpur sátufyrir aftan mig. Ég vona að amma hafi eitthvað fyrir okkur sem borðum ekki baunir, sagði önnur. Hún hefur það alltaf, lambalæri eða eitthvað.

Mér þykir alltaf yndislegt að heyra að fólk á athvarf hvert hjá öðru og margar sögur hef ég heyrt frá ykkur af þeim samverum sem þið haldið.

Það er eitt það allra besta í lífinu að eiga gott fólk að. Svo fór ég að hugsa um ömmuna sem var búin að setja upp pott með saltkjöti og baunum og læri í ofninn, tilbúin til að taka á móti sínu
fólki úr skólum og vinnu.
Og ég fór að hugsa um fólk sem eldar handa mér og fólk sem borðar hjá mér. Og um ömmur yfirleitt og sá mér til gleði og fagnaðar að ég get alltaf verið að koma heim og borða hjá einni ömmu – þegar ég er ekki að borða hjá öðrum – nefnilega sjálfri mér.

Það er algjör lúxus að eiga sjálfar okkur að. Koma til sjálfra okkar og fá þessar líka fínu móttökur. Finnst þér það ekki?

Njótum nú þess sem við gefum sjálfum okkur. Og þökkum fyrir að vera alltaf og ævinlega boðnar í mat til Guðs vinkonu okkar sem einu sinni eldaði kjúklinga og vöfflur handa fólkinu sínu sem
hresstist og blessaðist á göngunni um eyðimörkina.

Blíðar kveðjur, Auður

Jeremía skrifar í 3. versinu í 30. kaflanum: Ég mun leiða þau
aftur til landsins sem ég fékk þeim sem voru á undan þeim og
þau tóku til eignar.

Jeremía talar um landið sen Guð gaf þjóðinni og leiddi hana
gegnum hættur og hörmungar til að komast þangað. Hún brýndi
fyrir fólkinu sínu að taka á móti því í auðmýkt og minnast þess
alltaf að þetta var gjöf sem Guð gaf henni.

Við skulum taka þessi orð til okkar og þakka Guði fyrir það sem
við fengum í arf frá okkar fólki, hæfileika og gæsku, og minnast
þess að þau tókust á við það sem mætti þeim. Það gerum við
líka. Við tökum við gleði lífsins í auðmýkt og þökkum Guði fyrir
að alltaf þegar við missum sjónir af því sem við erum leiðir Guð
okkur aftur til sjálfra okkar.

Blíðar kveðjur, Auður

Það er undursamlegt sem þeir skrifa spámennirnir Jesaja og Jeremía.
Þeir skrifa að Guð muni alltaf halda vináttu sinni við okkur. Og þegar
við erum svo uppgefnar að við finnum eiginlega ekki vináttu við
sjálfar okkur og gætum hugsað okkur að vera einhverjar aðrar eða að
minnsta kosti að gera eitthvað annað þá heldur Guð okkur fast. Hún
sýnir okkur að það er einmitt best fyrir okkur að vera það sem við
erum. Af því að við erum yndislegar manneskjur, Af því að við
erum vinkonur hennar.

Blíðar kveðjur, Auður Eir

Við í Kvennakirkjunni höldum áfram að standa á okkar stað, mildar og máttugar og öruggar og glaðar í undursamlegri kristinni trú okkar, alveg eins og öll hin sem starfa þar og fagna.  Við höfum talað um að boða trú okkar með því að lifa hana í hverjum deginum eftir annan.   Í ró og framtakssemi, trúfesti og glaðlyndi höldum við áfram að vera kristniboðar í daglegu lífi okkar.

Blíðar kveðjur,  Auður Eir