Dagleg trú

Nærvera Guðs umlykur okkur alla daga. Nærvera hennar felur í sér vináttu og blessun, fyrirgefningu og frið. Við komum fram fyrir Guð og segjum henni það sem í býr í hjarta okkar. Hún hlustar á okkur og hjarta okkar fyllist gleði og styrk hinnar kristnu trúar vegna þeirrar fullvissu að Guð gengur með okkur í gegnum lífið. Við öðlumst fyrirgefningu hennar og þess vegna getum við fyrirgefið okkur. Við lifum í fyrirgefningu Guðs og nærvera hennar, frelsi og friður umlykur okkur alla daga.

Elína Hrund Kristjánsdóttir

Eða hvað finnst þér?  Og hvernig finnst þér hún ætti að vera?  Mér finnst við eiga að huga verulega vandlega að þessu.  Ég held að það sé siðbótin.  Það að við hugum vel að okkar eigin trú.  Að kristinni trú okkar. Trúnni á Guð sem skapar og er Jesús sem frelsar og Heilagur andi sem er alltaf hjá okkur.  Það er undursamleg hversdagstrú sem gagnar okkur alltaf alltaf og breytir lífi okkar aftur og aftur.  Hvernig vilt þú fyrir þitt leyti rækja þína eigin trú?  Ég held að siðbótin byrji nefnilega hjá okkur sjálfum.  Og að það sé stórkostlegt.  Hvað finnst þér?

Blíðar kveðjur,  Auður Eir

Já hvernig bregðumst við við?  Sagt er að andstæða kærleikans sé afskiptaleysi.  Afskiptaleysi er hættulegt.  Kærleikurinn er ekki sama og geðleysi.  Kærleikurinn er ekki að láta allt yfir sig ganga.  Við verðum að leggja niður barnaskapinn.  Og elska Guð, og náungann eins og sjálf okkur, hvorki meira né minna.  Þarna liggja mörkin.  Það þjónar kærleikanum að sinna okkar kristnu trú og boða hana með lífi okkar og starfi.   Já hvernig bregðumst við við?   Við bregðumst við með því að tala saman og lifa Kristi – gefa okkur tíma til að vera kristin í lífi og verki.

Er þörf á nýrri siðbót?  Og hver ætti sú siðbót að vera?

Bestu kveðjur,  Hulda Hrönn M. Helgadóttir

Þótt Ísland sé friðsælt á yfirborðinu spyr maður sig spurninga um aukna neikvæða umfjöllun um kristni og kirkju. Hver eru viðbrögð okkar við trúarbrögðunum, lífskoðunar- og vantrúarfélögunum og ólíkri siðfræði?  Og ef við lítum enn frekar á hið stóra samhengi hlutanna þá vaknar spurningin um hver sé í raun ástæðan fyrir því að félagsgjöldin til kirkjunnar, sóknargjöldin fást ekki greidd til sóknanna af hendi ríkisins?  Og hver var ástæðan fyrir breytingu á lögum um sóknargjöld?  Er ástæðan bara hrunið eða er þetta ein stjórnunarleiðin.  Er andleg velferð þjóðarinnar hunsuð?   Hvernig bregðumst við við?  Það er þörf  á því að við tölum saman og viðrum hugsanir okkar og finnum út hvernig best er að bregðast við.

Bestu kveður,  Hulda Hrönn M. Helgadóttir

Ég segi aftur og aftur að það skipti mestu hvað við hugsum.  Ég segi það af því að ég er bara handviss um það.  Það er alltaf verið að tala um að tilfinningar séu annars vegar og hugsanir hins vegar.  Það er sagt að það sé nú eitthvað fínna að skilja með hjartanu en höfðinu.  Ég held ekki að það sé svoleiðis.  Ég held að tilfinningar og hugsanir sameinist í snúð eins og var sagt þegar ég var í Versló.  Ég held því ekki fram að tilfinningar og hugsanir séu alltaf nákvæmlega það saman, ég held til dæmis að við getum lagt saman tvo og sjö án sérlegra tilfinninga.  Hvað finnst þér?  En þegar við tökum undir með sálminum hans Kristjáns frá Djúpalæk og segjum að á örðugri lífsleiðinni ljái Kristur okkur sólarsýn og taki upp kross okkar þá held ég hann taki að sér allt sem í okkur er.  Þess  vegna held ég að það sé alveg í samræmi að segja: Af því að það skiptir okkur öllu hvað við hugsum skiptir okkur öllu hverju við trúum.  Hvað finnst þér?

Blíðar kveðjur,  Auður Eir

Jóhannes 10. 22 – 42
Þú gerir sjálfan þig að Guði þótt þú sért bara maður
Hér kemur margt fram sem er engu síður kapprætt um nú en þá. Það er spurningin um Jesúm: Hver var hann? Hver er hann? Ef þú ert Kristur skaltu segja okkur það, sagði fólkið. Og Jesús segir sem áður: Ég er margbúinn að segja ykkur það. Ef þið trúið því ekki þegar ég segi ykkur að ég er Guð þá getið þið trúað því af því sem ég geri. Einmitt, sögðu valdamennirnir, við ætlum ekki að taka þig af lífi fyrir verkin heldur fyrir guðlast. Þú ert bara maður og það er guðlast af þér að segja að þú sért Guð. Spurningin er enn til umræðu. Og enn sagði Jesús: Það eru bara mínir sauðir sem sjá hver ég er. Það er aðeins hægt að sjá það í trúnni. En ég á mína sauði. Ég gef þeim eilíft líf og þau verða ekki slitin úr hendi minni. Gleymum því ekki að það stóð öllum til boða að vera með í hjörðinni.

Í Frakklandi tekur fólk stundum út eldhússtóla og lítil borð og setur á gangstéttina utan við húsin sín í síðdegissólinni og dreypir á rauðvíni. Ég las í kirkjublaði að maðurinn sagði við konu sína: Komdu og sestu hjá mér. Þú hefur sannarlega rétt til þess. Þau voru roskin hjón og búin að skila löngum vinnudegi ævinnar. Nú höfðu þau sannarlega rétt til að sitja í síðdegissólinni og horfa á umferðina.

Nú eru gleðidagar. Dagarnir eftir páska eru merktir sem gleðidagar í kirkjunni. Verum glöð. Njótum þess sem við höfum gert. Þökkum Guði fyrir líf okkar og treystum því að hún gefi okkur kjarkinn til að njóta þess sem var og er. Það þarf stundum kjark til að láta ekki alla vega amstur og sérkennilega vitlausar og algjörlega óþarfar hugsanir fipa okkur. Eða hvað segir þú um það? Það er ekki alltaf á okkar valdi að losna við ýmsar fáránlegar boðflennur í hugarheimum og njóta síðdaga í sólinni svo yndislegt sem það er fyrir okkur. Þá kemur upprisan. Máttur upprisu frelsara okkar sem Guð vinkona okkar færir okkur. Hún gefur okkur þennan undursamlega frið og mátt í mótlæti okkar svo við stöndumst það og í síðdegissólinni svo við tökum hiklaust á móti og njótum og gleðjumst. Þú veist það. Þú hefur séð það. Aftur og aftur. Það er yndislegt. Tökum á móti gleði Guðs í mótlæti og meðbyr.

Blíðar kveðjur, Auður

Jóhannes 10. 7 – 21
Ég er góði hirðirinn
Fólkið skildi ekki hvað hann var að segja svo hann heldur áfram. Það er ég sem er góði hirðirinn og ég er meira, ég er sjálfar dyrnar. Þau sem ganga inn um þær dyr verða frjáls. Þau eru ekki innilokuð í byrginu heldur ganga inn og út og þau fá fóður. Það eru ekki aðrar dyr til og ekki aðrir hirðar Ég á líka aðra sauði og þau munu líka þekkja mig. Hver skyldu þau vera? Jesús var að tala við sína eigin þjóð. Skyldu hinir sauðirnir ekki vera við til dæmis? Ég legg líf mitt í sölurnar, ég gef það af frjálsum vilja, og ég fæ lífið aftur. Það þýðir: Ég verð krossfestur, en ég rís upp. Þetta vekur mikla athygli eins og fyrr og hann heldur áfram að vera alls staðar til umræðu.

Við skulum tala við Guð á hverjum degi.  Við megum segja henni allt, það sem við segjum öðrum og það sem við segjum engri nema henni.  Og líka það sem við viljum varla segja sjálfum okkur.  Hún hlustar alltaf og skilur alltaf.  Og hjálpar alltaf.   Í messunum í Kvennakirkjunni, leggjum við bænir okkar í körfu og lesum þær upphátt.  Einni bænastundinni lýkur svona:

Við vitum og finnum að þú ert hjá okkur og heyrðir allt sem við sögðum.  Við felum þér líka allar bænirnar sem voru beðnar í hljóði.  Við felum þér okkur sjálfar og  sjálf og þökkum þér fyrir að mega biðja hver fyrir annarri og hvert fyrir öðru á hverjum degi.  Við þökkum þér fyrir Kvennakirkjuna okkar og fyrir alla söfnuði  landsins og alla kirkju heimsins.    Við biðjum þig fyrir öllum sem bera boðskap fagnaðarerindisins til annarra.   Í Jesú nafni. Amen

Blíðar kveðjur,  Auður Eir

Jóhannes 10. 1 – 6
Jesús kallar með nafni
Tíundi kaflinn er hinn afar frægi kafli um góða hirðinn. Jesús talaði í dæmisögum. Nú er dæmisagan um sauðina í byrginu og svikara sem klifra yfir veggi í dimmri nóttinni og þykjast vera hirðar en eru þjófar og ræningjar. En hirðirinn kemur að dyrunum og dyravörðurinn þekkir hann og opnar. Og sauðirnir þekkja hann og svara þegar hann kallar þau með nafni. Hann fer með þau út, fer á undan þeim og er leiðtogi þeirra. Þetta er saga um hópinn, hóp Jesú sem veit að hann er frelsarinn og aðrir frelsarar eru ekki til.